Grabschütz / Teren pokopalniany

Znaczenie dla ochrony przyrody:

Po zakończeniu wydobycia węgla obszar ten został w dużej mierze pozostawiony sam sobie. Wraz z wyrośnięciem brzóz, osik i wierzb, na obrzeżach jeziora pojawiły się zaczątki lasu. Na tym obszarze występują także kruszczyk błotny, centuria pospolita, łubin, trzcinnik piaskowy i podbiał pospolity.

Z bogatej wegetacji i złożoności terenu korzystają również ptaki. Nie brakuje tu otolanów i potrzeszczy, wilg, świergotków polnych, pokląskiew, białorzytek zwyczajnych, skowronków i czajek. W Grabschütz znajdują one optymalne warunki do odpoczynku i wysiadywania jaj.

Trzciny przy jeziorze Grabschützer See stanowią dom pary bąków zwyczajnych. Bąk zwyczajny preferuje duże, niezbyt gęste skupiska trzcin z dużym wyborem pożywienia (małe rybki, płazy i larwy owadów). Jego rewir rozciąga się daleko wzdłuż jezior lub w zatokach.

Przez wzrost poziomu wód gruntowych, jezioro Grabschützer See i przylegające obszary będą się dalej rozwijać. Eksperci szacują, że w roku 2022 jezioro osiągnie maksymalny poziom wód i głębokość do 23 metrów.

Poprzez zakup terenów Fundusz Ochrony Środowiska LaNU zapewnił ich długotrwałe utrzymanie i rozwój pod kątem ochrony środowiska.

Utrzymanie i rozwój:

Jezioro Grabschützer See jest otoczone ścieżką spacerową o długości ok. 7 kilometrów. Wzdłuż ścieżki ustawionych jest łącznie 17 tablic, które informują o lokalnej florze, faunie, historii regionu i pracach górniczych. Ścieżka jest dostępna dla zwiedzających pieszo lub rowerem od parkingu Zwochau.

Więcej informacji na temat ścieżki edukacyjnej

Aby spełnić wymagania założeń opieki i rozwoju obszaru SPA oraz zabezpieczyć środowisko gatunków żyjących na otwartym terenie, na 20 hektarach zielonych użytków wypasane jest szkockie bydło górskie. Wypas tych zwierząt zapobiega zakrzaczeniu powierzchni, a dzięki ich selektywnym zachowaniom żywieniowym wspiera zrównoważoną wegetację.Małe, mieszane stadko kóz i owiec „hamuje” rozprzestrzenianie się rokitnika zwyczajnego na tym terenie.

Dodatkowo w pięciu różnych miejscach ustawiono kamienne stosy z pomocami do zakładania gniazd, aby wspomóc ponowne osiedlenie się dudka, a także umocowano budki np. dla sowy i puszczyka.